Ինչպիսի ՞ ծրագրեր են անհրաժեշտ մշակել աշուղական արվեստի տարածման համար:

-Ոչ միայն աշուղական արվեստը, ցանկացած ազգային արժեք պետք է արժևորվի, վերահսկվի և տարածվի պետական մակարդակով։ Մենք աշխարհին ներկայանում ենք մեր մշակույթով, բայց մշակույթի անունից ներկայանում են մարդիկ, ովքեր չպետք է ներկայանան։ Սա լուրջ բացթողում է։

Ե՞րբ է արվեստը համամարդկային արժեք:

- Եթե արվեստ է, ուրեմն համամարդկային արժեք է։ Միայն թե ամեն ինչ չէ, որ արվեստ է։

Ինչպե՞ս եք սկսել առաջին քայլերը երգի աշխարհում,պատմե՛ք անցած ուղու և ունեցած ձեռքբերումների մասին:

-Ես ինչքան ինձ հիշում եմ՝ երգում եմ։ Բայց դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվեցի ԵՊՀ-ի բանասիրական ֆակուլտետը։ Սակայն համալսարանի առաջին իսկ օրերից ընդունվեցի ֆակուլտետում գործող «Տոհմիկ» երգչախումբ, որի ղեկավարը Խորեն Պալյանն էր՝ Լուսինե Զաքարյանի ամուսինը։ Նրանց հետ ես արեցի իմ առաջին պրոֆեսիոնալ քայլերը։Համալսարանն ավարտելուց հետո չկարողացա ուսումս շարունակել կոնսերվատորիայում, որովհետև իմ սերունդը այն ոչ երջանիկ սերունդն էր, որը բուհն ավարտելուց հետո հանդիպեց արցախյան պատերազմին, երկրաշարժին, մութ և ցուրտ տարիներին։ Երգչուհու իմ երազանքը հետաձգվեց։ Բայց ես էլի երգում էի եկեղեցու երգչախմբում՝ համատեղելով մանկավարժական աշխատանքիս հետ։ 1999թ․-ից ընդունվեցի <<Սայաթ- Նովա>> աշուղական անսամբլ և այդ մթնոլորտում ծնվեցին նաև իմ հեղինակային երգերը։ «Իմ սուրբ մատուռ» երգը արժանացավ <<Սայաթ- Նովա>> համահայկական երգի մրցույթի մրցանակի և դարձավ իմ այցեքարտը երգի աշխարհում՝ արդեն որպես աշուղ Նազելի։ Մեկը մյուս հետևից ստեղծվեցին, թև առան, տարածվեցին իմ հեղինակային երգերը։ 2013թ․-ին ձեռնադրվել եմ և ստացել վարպետ-աշուղի կոչում։ Արդեն 35 տարի և ավելի երգում և ստեղծագործում եմ, բազմաթիվ մենահամերգներով հանդես եմ եկել հայրենիքում և Սփյուռքում։

Դուք հեղինակել եք մի շարք երգեր,որոնք կատարում են այլ արտիստներ:
Արդյո՞ք դժվար է վստահել սեփական ստեղծագործությունները ուրիշներին,երբ դրանցում Ձեր հոգու ձեռագիրն է:

-Ես իմ երգերի առաջին կատարողն եմ, բայց այդ երգերը չեմ գրել, որ միայն ես երգեմ։ Շատ երջանիկ եմ, որ իմ երգերը լսում եմ տարբեր երգիչների կատարմամբ՝ ռադիոյով, հեռուստատեսությամբ տարբեր երաժշտական ծրագրերում, ոչ միայն Հայաստանում, այլև շատ երկրներում։ Ամեն երգիչ երգը մեկնաբանում է յուրովի, ըստ կարելվույն․ խանդով չեմ նայում։

Ո՞ր բառով կբնորոշեիք ինքներդ Ձեզ,եթե հանդիպեին անցյալն ու ներկան:

- Երազող....

Շրջագայությունները հնարավորություն են տալիս հաղորդակցվելու այլ մշակույթների և ազգերի հետ:
Ինչպիսի՞ տպավորություններով վերադարձաք Լոնդոնից:

-Այո՛, իսկապես, շրջագայությունները շատ կարևոր են արվեստագետի համար։ Ամեն երկիր իր  դեմքն ու մշակույթը ունի։
Լոնդոնում մենք ելույթ ունեցանք հայ համայնքի համար, արժանացանք ջերմ ընդունելության։ Ծանոթացանք քաղաքի տեսարժան վայրերին, հիացանք Լոնդոնի արիստոկրատիկ դիմագծով։ Բայց ամեն անգամ մի նոր երկրից վերադառնալիս՝ ես համեմատում եմ  այն  մեր երկրի հետ և կրկին հպարտանում մեր հզոր, հնամենի հայ մշակույթով։

Եթե նամակ գրեք Աստծուն,ինչպե՞ս կսկսեիք այն:

--Տե՛ր, օրհնի՛ր տառապյալ հայ ժողովրդին և մի՛   տանիր նոր փորձությունների։

Հարցազրույցը վարեց՝Հաս Չախալյանը