«Քանի ուշ չէ,ասեմ»-Գոհար Եղիազարյան
Թե աշխարհից խռով, խռոված ինձանից՝
Թափառեմ-չգտնեմ հաշտության հույս,
Մայրս քնքշագորով կձայնի ինձ հեռվից,
Սրտիս մեջ կվառի ցոլացող լույս։
Թե փոթորկվի հոգիս օվկիանոսի նման,
Ինձ իմ ներսից հանի, տանի հեռու-հեռու՜ ,
Մորս ջրհոր աչքից արտասուքը վառման
Կկաթկթի թաքուն, լուռ ու առու-առու...
Թե բարկանա Բարձրյալն ու նեղանա ինձնից,
Չլինի փրկություն, խաղաղության հնար,
Մայրս չեչաքարը ծնկների տակ դրած՝
Կմոռանա ցավը, կաղոթի ինձ համար։
Թե խազեր նկարի կյանքը դեմքիս վրա,
Հայելու մեջ նայեմ-նայե՜մ, ինձ չհիշեմ,
Մայրս կհամբուրի, կշոյի ձեռքով խաս,
Մինչև գտնեմ ես ինձ, ինձ նորից ճանաչեմ։
Թե հանգի հավատս, սերը երազ թվա,
Ակնամոմը հոգուս քերծված, ճանկռած լինի,
Մայրս՝ սեր ու սփոփանք, սիրո կանթեղ անմար,
Ինքնայրումի բոցով հավատս կվառի...
Թե անկաշառ մահվան ուրուն բախի դուռս,
Ասի՝ եկել եմ, տե՛ս, որ քեզ ինձ հետ տանեմ,
Մայրս ոտքի կելնի, թևը կընկնի նրա,
Մա՛յրս կանէանա, որ ես երկա՜ր ապրեմ...
14.10.2018
Գ. Եղիազարյան
ՈՐԴՈՒՍ
Մի հանճարեղ մի օր բարբառել էր ցավից՝
Տվեք ինձ հենման կետ՝ աշխարհը շուռ կտամ...
Ես՝ կին-կողեղենս՝ հունցված սիրո կավից,
Ուզում էի գրկել երկինքն անեզրության...
Եվ հատ-հատ գուրգուրել բոլոր ասուպներին
Ու քարկտիկ խաղալ հեռու աստղերով վառ,
Ոտնահետքս թողնել ամպերի գեղմերին,
Բայց հանկարծ դու՝ իբրև Տիրոջ ընծա, եկար...
Եվ երբ իմ տաք գրկում մեղմանուշ ժպտացիր,
Մարմինդ կաթնաբույր, ու սեր աչքերիդ մեջ,
Դու՝ անհայտ գիսավոր, դու՝ աստղոտ Կաթնծիր,
Դու՝ մոլորակ փոքրիկ, հուրհեր արև անշեջ։
Էլ ինձ ոչինչ-ոչի՜նչ հարկավոր չէր, ՈՐԴԻ՜Ս,
Ես իմ ափերի մեջ տիեզերքն էի գրկել,
Ես լուռ հպվել էի փոքրիկ-փոքրի՜կ սրտիդ,
Որ և՛ կետ էր հենման, և՛անափ երկինք էր...
Այսօր... օրորերգ կա իմ շուրթերին կրկին,
Ու փարվել ենք իրար է՜ն օրերի նման,
Ես քո թևերի մեջ մա՜յր եմ և թույլ մի կին,
Ես՝ սիրավոր թռչուն, ես՝ զորավո՜ ր այնքան...
16.12.2018
Գ. Եղիազարյան
Գրական ջերմ մթնոլորտը համակցվել է Աննա Կոստանյանի ասմունքային կատարումներով:
Գրքի վերաբերյալ կարծիքներ են հնչեցրել բանաստեղծ Շանթ Մկրտչյանը, բանաստեղծուհիներ
Հռիփսիմե Հովհաննիսյանն ու Ռոզա Հովհաննիսյանը, գրականագետ Արմեն Ավանեսյանը, որն իր գրավոր հակիրճ կարծիքը թողել է գրքի առաջին էջում,
առաջաբանը գրել է գրող, բանասեր, վաստակավոր մանկավարժ Նորա Սահակյանը, խմբագրել է Ռոզա Հովհաննիսյանը:
«Քանի ուշ չէ,ասեմ» գիրքը ստիպում է ընթերցողներին խորհել` վերարժևորելով ամեն բառ, որն ակնթարթ է դառնում....
Չուշանա՛ք....
Հաս Չախալյան
Շնորհակալություն։